1899
• 26. września przychodzi na świat w Inowrocławiu w rodzinie inteligenckiej o muzycznych zamiłowaniach.
1904
• W wieku pięciu lat rozpoczyna naukę gry na skrzypcach u miejscowego nauczyciela Oskara Anderlinka.
1905 – 1912
• Nauka w Konserwatorium Muzycznym im. Juliusza Sterna w Berlinie u Laury Helbling–Lafont, a następnie u Maxa Grünberga.
1908
• Debiut artystyczny - w Wittenberdze – w programie Koncert skrzypcowy e–moll op. 64 F. Mendelssohna.
1910
• Pierwszy koncert w rodzinnym Inowrocławiu. Skrzypaczce towarzyszyła starsza o 14 lat siostra, Ludomira Dubiska.
1912
• Jako trzynastolatka kończy z wyróżnieniem Konserwatorium Berlińskie w klasie mistrzowskiej prof. Maxa Grünberga. Otrzymuje złoty medal.
1912- 1917
•Działalność koncertowa w Berlinie i innych miastach Niemiec; anonsowana jako uczennica Maxa Grünberga.
1913
• Początek działalności pedagogicznej – lekcje prywatne.
1917-1919
• Lekcje u Bronisława Hubermana, wspólne występy w Niemczech, Holandii, Francji i w Polsce.
1919
• Przeprowadzka do Warszawy.
• Debiut artystyczny w Filharmonii Warszawskiej; wykonuje Koncert skrzypcowy D-dur op. 77 J. Brahmsa z orkiestrą pod dyrekcją Emila Młynarskiego (kwiecień).
• Koncert w Filharmonii Berlińskiej – występuje jako uczennica Bronisława Hubermana (grudzień).
• Emil Młynarski angażuje dwudziestoletnią Irenę jako pedagoga gry na skrzypcach w Państwowym Konserwatorium Warszawskim; Dubiska prowadzi zajęcia do 1921 roku.
• Z inicjatywy Młynarskiego powstaje kwartet smyczkowy w składzie: Irena Dubiska (I skrzypce), Mieczysław Fliederbaum (II skrzypce), Emil Młynarski, wkrótce zastąpiony przez Mieczysława Szaleskiego (altówka), Eli Kochański (wiolonczela); kwartet istnieje do 1921 roku.
1920–1921
• Koncerty z siostrą Ludomirą (fortepian) na Górnym Śląsku dla robotników w ramach kampanii plebiscytowej.
1921-1926
• Liczne (solowe i kameralne) koncerty zagraniczne m. in. w: Sztokholmie, Wiedniu, Berlinie, Pradze, Bremie, Hadze, Sofii, Belgradzie, Glasgow. Wielki sukces w Wiedniu (1922 r.) związany z wykonaniem Koncertu skrzypcowego A-dur op. 8 Mieczysława Karłowicza z orkiestrą pod batutą Grzegorza Fitelberga.
1927
• „Rok Szymanowskiego” – koncerty w Rydze, Mediolanie, Rzymie, Genewie.
1930
• Z inicjatywy Ireny Dubiskiej powstaje Kwartet Polski, nazwany później Kwartetem im. Karola Szymanowskiego, w składzie: Irena Dubiska (I skrzypce), Mieczysław Fliederbaum (II skrzypce), Mieczysław Szaleski (altówka), Zofia Adamska (wiolonczela). Przejawia on aktywność koncertową aż do 1939 roku.
1931 – 1936
• Praca w Warszawskim Konserwatorium Muzycznym.
1935
• W setną rocznicę urodzin Henryka Wieniawskiego, z inicjatywy jego bratanka i zarazem dyrektora Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, Adama Wieniawskiego, w dniach 3 – 16 marca w Warszawie odbywa się I Międzynarodowy Konkurs imienia wielkiego skrzypka. Irena Dubiska zasiada w jury jako sekretarz, a jej jedenastoletni uczeń, Józef Chasyd zdobywa wyróżnienie.
1939 – 1944
• Lata okupacji spędza w Warszawie, prowadząc lekcje i występując na tajnych koncertach.
• Podczas Powstania Warszawskiego jako wolontariuszka angażuje się w różne prace pomocnicze, gra dla rannych żołnierzy.
1945
• Na zaproszenie Kazimierza Wiłkomirskiego przyjeżdża do Łodzi i pomaga w organizowaniu szkolnictwa muzycznego.
• 18 kwietnia uroczysta inauguracja działalności Państwowego Konserwatorium w Łodzi, z udziałem zorganizowanego przez Irenę Dubiską Kwartetu Szymanowskiego w składzie: Irena Dubiska (I skrzypce), szesnastoletnia wówczas Wanda Wiłkomirska (II skrzypce), Mieczysław Szaleski (altówka), Kazimierz Wiłkomirski (wiolonczela).
• Irena Dubiska obejmuje klasę skrzypiec i zespołów kameralnych, które prowadzi do 1951 roku.
• Swoim recitalem inauguruje wielki cykl „Koncertów Konserwatorium”. Rozwija wielką aktywność artystyczną, a Kwartet Szymanowskiego kontynuuje swoją chlubną działalność – do roku 1947.
1946
• Zostaje mianowana profesorem nadzwyczajnym.
• Jej uczennica, Wanda Wiłkomirska otrzymuje drugą nagrodę i tytuł laureata na konkursie w Genewie.
1947
• Dyplom Wandy Wiłkomirskiej ukończenia Konserwatorium Muzycznego w Łodzi.
• Irena Dubiska przenosi się do Warszawy i obejmuje klasę skrzypiec w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
• Koncerty w Jugosławii wraz z prof. Jerzym Lefeldem, prezentujące muzykę polską.
1949
• Uroczysty koncert w Filharmonii Narodowej z okazji 40-lecia działalności artystycznej prof. Ireny Dubiskiej, która wraz z orkiestrą pod dyrekcją Kazimierza Wiłkomirskiego wykonuje Koncert skrzypcowy D–dur op. 77 J. Brahmsa.
1952
• Pierwsza po wojnie edycja Międzynarodowego Konkursy Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego
1954
• Zasila grono członków–założycieli Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników (obecnie – Związek Polskich Artystów Lutników).
• W latach 1958–1976 pełni w Zarządzie ZPAL funkcję skarbnika.
1956
• Otrzymuje tytuł profesora zwyczajnego.
• Jako członek–założyciel bierze udział w I. Zjeździe Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.
1957
• Obejmuje funkcję kierownika w powołanej zarządzeniem Ministra Kultury i Sztuki Katedrze Instrumentów Smyczkowych w warszawskiej PWSM. Funkcję tę pełni do przejścia na emeryturę w 1969 roku.
• Zostaje przewodniczącą Komisji Kwalifikacyjnej SPAM („dzierży klucze do Stowarzyszenia”) i funkcję tę pełni aż do śmierci.
1965
• W IV kadencji wchodzi w skład Zarządu Głównego SPAM.
1967
• W V Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego I miejsce zajmuje uczeń prof. Dubiskiej – Piotr Janowski.
1968
• Udział w Pierwszym Festiwalu Skrzypcowym w Częstochowie.
1969
• Przechodzi na emeryturę, ale na prośbę rektora PWSM, prof. Teodora Zalewskiego dalej współpracuje z uczelnią w ramach godzin zleconych
1973
• Ponownie obejmuje klasę skrzypiec w PWSM w Łodzi.
• Drugi Ogólnopolski Festiwal Młodych Skrzypków w Lublinie (listopad) – zasiada w komisji konkursowej.
1975
• Wyjazd do Meksyku na zaproszenie swoich byłych uczniów.
1981
• Równolegle z zajęciami w Akademii Muzycznej w Warszawie (nowa nazwa uczelni od 1979) oraz w PWSM w Łodzi (od 1982 roku – Akademia Muzyczna) rozpoczyna pracę pedagogiczną w szkołach niższego stopnia: w Państwowej Szkole Muzycznej nr 1 im. E. Młynarskiego, w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej (Państwowej Szkole Muzycznej II st.) nr 1 im. J. Elsnera (obecnie obie szkoły to Zespół Państwowych Szkół Muzycznych nr 1), w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej (Państwowej Szkole Muzycznej II st.) nr 2 im. F. Chopina i Państwowym Liceum Muzycznym w Warszawie. Kontynuuje ją aż do śmierci.
• Pełni funkcję członka Zarządu Głównego SPAM przez kolejne dwie kadencje (do 1988 roku).
1987
• Dyplom ostatniego studenta klasy Ireny Dubiskiej - Grzegorza Pytlaka.
...
• 1 czerwca 1989 roku umiera wskutek szoku po brutalnym napadzie w swoim mieszkaniu.